Kunstvliegen is een discipline die haar oorsprong heeft bij de militaire luchtvaart. Tijdens WWI werd al snel duidelijk dat een piloot niet in rechte lijn kon blijven vliegen tijdens een gevecht. Dit zou fataal zijn geworden,. Alle basisfiguren (zie verder op deze site) werden toen voor het eerst gevlogen: de loop of looping, de roll, de Immelman, de split-s en ook de "vrille" of spin enzovoort.

De meeste kleinere eenmotorige vliegtuigen zijn geschikt om slechts enkele basisfiguren te vliegen. Na de oorlog werden er competities georganiseerd waarbij geprobeerd werd opgelegde schema's met maximale precisie te vliegen. Vanzelfsprekend in aangepaste en speciaal ontworpen vliegtuigen die vele G-krachten aankunnen. Tijdens de laatste decennia is er een duidelijke internationale regelgeving ontstaan. Kunstvliegen of beter gezegd "aerobatics" in ons jargon geworden en geeft voor vele piloten een echte kick!

Ons hoofddoel is het realiseren van de mogelijkheid om aan kunstvliegen te kunnen doen op vliegveld Midden-Zeeland, nu en in de nabije toekomst. De verplichting voor beroepspiloten om een rudimentair examen kunstvliegen te passeren, is afgeschaft. Er is reeds veel geschreven over het nut van het kunstvliegen. Zonder in detail te willen treden, denken we toch te mogen stellen dat een beetje ervaring in het kunstvliegen bijdraagt tot de algemene vorming van de piloot, alhoewel zeker geen noodzaak, levert het wel een stuk wijsheid en ervaring op!

Kunstvliegen is zoals elke piloot weet enkel geoorloofd met hiervoor specifiek ontworpen vliegtuigen én met de juiste instructie en begeleiding.. Deze begeleiding blijft onmisbaar, zelfs voor piloten die al jaren in de grote luchtvaart werkzaam zijn of (ervaren) instructeurs die piloten opleiden.

Het is duidelijk dat kunstvliegen enkel kan met speciaal daarvoor gebouwde vliegtuigen. Sommige oldtimers zijn prima aerobatic vliegtuigen, zoals SV4, Pitts Special of een Russische Yak. Aerobatic vliegtuigen zijn licht maar toch bijzonder stevig. Vroeger veelal gebouwd in hout en met zeildoek zoals de Pitts.

Vanaf de zeventiger jaren werd er vooral duuraluminium gebruikt, zoals in de Russische Yak. Voor de nieuwere generaties wordt uitgebreid gebruik gemaakt van moderne materialen zoals glasvezel. De nieuwste vliegtuigen zoals de Sukhoi en de Extra 300 kunnen dan ook zonder problemen G- krachten tot +10 en -10 aan. Dat wil zeggen: de resultante kracht mag tot 10 keer de zwaartekracht zijn. Dus een piloot van 70 kg weegt 350 kg bij +5 G!

Ook de motoren zijn er op voorzien om langdurig (enkele minuten, in de praktijk) "inverted" te kunnen vliegen. De piloot zelf moet ook in goede conditie zijn. Je hoeft geen topsporter te zijn maar het spreekt vanzelf dat je geen aerobatic moet gaat vliegen na een nachtje stappen :-)

De positieve G-krachten zorgen er voor dat het bloed naar de benen gaat, waardoor je een black out kan krijgen. De negatieve G-krachten daarentegen stuwen het bloed naar het hoofd. Dit kan een zogenaamde "red out" veroorzaken. Dit laatste is, in tegenstelling tot een black out, niet erg gezond. Aerobatic vliegen is één van de weinige sporten die nog op latere leeftijd kan worden beoefend.